Oczyszczalnia ścieków w Jaśle, wybudowana została w latach 1993-1996 r. Jest oczyszczalnią mechaniczno -biologiczną z podwyższonym usuwaniem związków biogennych oraz przeróbką osadów i ich odwadnianiem po fermentacji. Obiekt przyjmuje do oczyszczania ścieki: miejskie, przemysłowe oraz wody deszczowe, które dostarczone są kanalizacją ogólnospławną z terenu miasta i przyległych miejscowości. Ścieki oczyszczone odprowadzone są do rzeki Wisłoki.

Pierwsze ścieki na oczyszczalnie zostały skierowane w dniu 21.08.1995.

Przepustowość projektowa oczyszczalni ścieków wynosi:

• dla pory suchej: 20 000 m³/d
• dla pory deszczowej: 72 000 m³/d
• projektowe obciążenia: 97 000 RLM.

Wykaz obiektów oczyszczalni:

Galeria

Część mechaniczna oczyszczalni

Ścieki surowe dopływają do oczyszczalni grawitacyjnie kolektorem głównym do pierwszego obiektu oczyszczalni, którym jest komora odcinająca. Z komory odcinającej przepływają do komory syfonowej, która pełni funkcję zamknięcia wodnego zapobiegającego przedostawaniu się gazów. Następnie ścieki przepływają grawitacyjnie do budynku kraty rzadkiej o prześwicie 50 mm . Zatrzymane na kracie zanieczyszczenia stałe zwane skratkami usuwane są mechanicznie przez zespół czyszczący a następnie gromadzone w kontenerze i wywożone na składowisko odpadów.

Z kraty rzadkiej ścieki przepływają do pompowni głównej, skąd przetłaczane są do budynku krat gęstych, których wyposażenie stanowią dwie kraty taśmowo-hakowe o prześwicie 6 mm z prasopłuczkami służącymi do przepłukiwania, odwadniania, prasowania i podawania skratek do kontenera. Z hali krat ścieki przepływają do dwóch piaskowników pionowo-wirowych, których zadaniem jest w warunkach zmniejszonej prędkości przepływu ścieków, oddzielenie zawiesin mineralnych i grubszych organicznych (pulpa piaskowa). Gromadząca się na dnie piaskownika pulpa zgarniana jest do lejów piaskownika skąd jest pompowana do separatora piasku zintegrowanego z płuczką piasku.

W separatorze następuje oddzielenie frakcji organicznej, natomiast piasek gromadzony jest w kontenerze i wywożony na składowisko odpadów. Kolejnym etapem oczyszczania ścieków odbywającym się w dwóch osadnikach wstępnych jest oddzielenie z niego zawiesiny organicznej. Osad wstępny zgarniany jest do lejów osadowych skąd przepompowywany jest cyklicznie do zagęszczaczy grawitacyjnych. Wyflotowana frakcja lekka odprowadzana jest do pompowni tłuszczów, a stamtąd bezpośrednio do wydzielonych komór fermentacyjnych (WKF). Następny etap oczyszczania jest realizowany w reaktorach biologicznych oczyszczalni. Bloki biologiczne służą do redukcji związków organicznych zawartych w ściekach za pomocą osadu czynnego – biologicznego oraz usuwania związków biogennych tj. fosforu i azotu w procesach defosfotacji, nitryfikacji i denitryfikacji. Ścieki dopływają do bloków biologicznych z osadników wstępnych. Po przejściu przez przelew burzowy strumień ścieków rozdziela się na dwa równoległe bloki oczyszczania biologicznego metodą osadu czynnego. Każdy blok biologiczny podzielony jest na 4 oddzielne komory predenitryfikacji, defosfotacji, denitryfikacji, nitryfikacji. Ścieki dopływają korytem do komory defosfotacji i predenitryfikacji. W komorze predenitryfikacji ścieki surowe mieszane są z osadem recyrkulacji zewnętrznej. W komorze tej rozpoczyna się proces biologicznego usuwania fosforu. Następnie ścieki i osad czynny trafiają do układu komór denitryfikacja – nitryfikacja. W pierwszej uwalnia się azot, w drugiej azot amonowy przechodzi w formę azotynową i azotanową. W blokach biologicznych ścieki są mieszane przy pomocy wirownic. Natomiast ścieki w komorze nitryfikacji są napowietrzane poprzez ruszt z dyfuzorami rurowymi — membranowymi jest to wysokoefektywne napowietrzanie drobnopęcherzykowe. Powietrze do rusztu z dyfuzorami tłoczą dmuchawy zainstalowane w oddzielnym budynku. Osad czynny z komory nitryfikacji jest zawracany do komory denitryfikacji (tzw. recyrkulacja wewnętrzna). Ścieki po zredukowaniu zanieczyszczeń przepływają do osadników wtórnych w których osad biologiczny zostaje oddzielony od ścieków i jest po części zawracany do komory predenitryfikacji na początek układu, zaś nadmiar osadu jako tzw. osad nadmierny z tego samego kolektora kierowany jest do ciągu przeróbki osadów. Pojemność wszystkich czterech komór w jednym bloku biologicznym wynosi 6390 m³. Stężenie tlenu w komorze nitryfikacji jest podstawowym parametrem pracy bloku biologicznego. Z reaktorów biologicznych ścieki wraz z osadem czynnym dopływają do komory rozdziału i następnie do części centralnej osadników. Sklarowane w osadniku ścieki przelewają się poprzez przelewy pilaste do koryta przelewowego, którym odprowadzane są do koryta zbiorczego gdzie zabudowany jest pomiar przepływu a następnie spływają dalej grawitacyjnie do kolektora zrzutowego ścieków oczyszczonych do odbiornika (rzeki Wisłoki). Opadający na dno osad zgarniany jest do leja osadowego zgarniaczem radialnym skąd rurociągiem spustowym spływa do komory ssawnej pompowni osadu recyrkulowanego i nadmiernego. Na osadnikach wtórnych są zamontowane zgarniacze o kratownicowej konstrukcji pomostów, których napęd stanowi wózek jezdny. Koryta przelewowe mają kształt kołowy w całości wykonane są ze stali kwasoodpornej podobnie jak zgarniacz denny. Zanieczyszczenia pływające oraz ewentualnie wypływający osad czynny /przy zakłóceniach w eksploatacji zbiornika/ zgarniane są za pomocą listwy do komory zanieczyszczeń pływających skąd odprowadzane są rurociągiem spustowym do studzienki.

Linia przeróbki osadów

Osad surowy wydzielony w osadnikach wstępnych jest cyklicznie z nich odpompowywany i gromadzony w dwóch zagęszczaczach grawitacyjnych. Zagęszczacze mają na celu zmniejszenie objętości osadu wstępnego poprzez wydzielenie i odprowadzenie wody nadosadowej, a dodatkowo pełnią rolę generatorów lotnych kwasów tłuszczowych poprawiających efektywność biologicznej defosfatacji. Po odpowiednim zagęszczeniu osady przepompowywane są za pomocą pompowni osadów surowych zagęszczonych do dwóch wydzielonych komór fermentacyjnych (WKF). Cały układ działa automatycznie i cyklicznie ze stałą kontrolą gęstości i ilości osadu. Do WKF ów trafia także cześć osadu czynnego zwanego osadem nadmiernym, który jest wcześniej zagęszczany za pomocą zagęszczacza mechanicznego oraz tłuszcze wyflotowane na osadniku wstępnym. Mieszanina osadów w WKF-ch w warunkach beztlenowych przy współudziale bakterii mezofilowych poddawana jest fermentacji metanowej osadów. Wynikiem fermentacji osadów ściekowych jest ustabilizowanie jego składu oraz produkcja palnego gazu zwanego dalej biogazem. Osad po fermentacji jest w stanie nadającym się do dalszego wykorzystania i przeróbki – łatwo ulega odwodnieniu, nie zagniwa przy składowaniu, pozbawiony jest przykrego zapachu. Ustabilizowany osad kierowany jest na prasę taśmową, której zadaniem jest odwodnienie osadu. Osady po przeprowadzeniu odpowiednich badań są przekazywane rolnikom i firmom m.in. wykorzystane do rekultywacji terenów, pod uprawę roślin nieprzeznaczonych do spożycia i do celów rolniczych.